Autor: kjslegal

Ustanowienie rozdzielności majątkowej z datą wsteczną

Z ważnych powodów, każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez Sąd rozdzielności majątkowej. Ustanowienia przez Sąd rozdzielności majątkowej może żądać także wierzyciel jednego z małżonków, jeżeli uprawdopodobni, że zaspokojenie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków.

Kiedy powstaje rozdzielność majątkowa? Rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. Może jest także ustanowienie rozdzielności majątkowej w ramach tzw. „intercyzy”.

Warto jednak pamiętać, że w ramach intercyzy, strony nie mogą ustanowić rozdzielności z datą wsteczną. Takie rozwiązanie możliwie jest wyłącznie przed Sądem.

Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w wyjątkowych wypadkach Sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Z doświadczenia naszych adwokatów wynika, że okoliczności takie jak – separacja małżonków, brak współdziałania i zgody w prowadzeniu działalności gospodarczej, występujące sprzeczności interesów, uzasadniają przyjęcie daty wstecznej ustanowienie rozdzielności.

Sprawy o ustanowienie przez Sąd rozdzielności rozpoznawane są w procesie. Sądem właściwym będzie zawsze Sąd rejonowy wydział rodzinny.

Co istotne, niedopuszczalne jest dochodzenie jednym pozwem żądania orzeczenia rozwodu oraz ustanowienia rozdzielności majątkowej z datą wsteczną. W takich sprawach, nasi adwokaci doradzają rozdrobnienie spraw – złożenie pozwu o rozwód oraz jednocześnie wniosku o ustanowienie rozdzielności z datą wsteczną.

Kancelaria adwokacka KSJ Legal prowadzi wiele spraw z zakresu prawa rodzinnego, w tym te związane z podziałem majątku, rozwodem i ustanowieniem rozdzielności majątkowej. Doradzamy na każdym etapie postępowania, począwszy od podjęcia próby polubownego rozwiązania sprawy, aż do uzyskania prawomocnego rozstrzygnięcia i egzekucji przed organami ścigania.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Tel. 668-841-990

[email protected]

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Uchylenie się od skutków prawnych ugody sądowej

Zgodnie z art. 189 k.p.c. powód może domagać się ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, jeżeli ma w tym interes prawny. Przedmiotem takiego roszczenia może być w szczególności ustalenie nieważności czynności prawnej wobec jej sprzeczności z przepisami prawa lub zasadami współżycia społecznego zgodnie z art. 58 § 1 lub 2 k.c.

Uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli zwartego w ugodzie możliwe jest  jedynie w drodze powództwa o ustalenie jej nieważności. Interes powoda w takiej sprawie wyraża się w obiektywnie uzasadnionej potrzebie wyjaśnienia wątpliwości co do stanu prawnego prawa, będącego przedmiotem  zaskarżanej ugody sądowej.

Zgodnie z art. 918 § 1 k.c. „uchylenie się od skutków prawnych ugody zawartej pod wpływem błędu jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy błąd dotyczy stanu faktycznego, który według treści ugody obie strony uważały za niewątpliwy, a spór albo niepewność nie byłyby powstały, gdyby w chwili zawarcia ugody strony wiedziały o prawdziwym stanie rzeczy”. Z powołanego przepisu wynika, że błąd musi dotyczyć nie treści zawartej ugody, ale stanu faktycznego, który według tej treści obie strony uważały za niewątpliwy. Natomiast, jak wskazał SN w wyrokach z dnia 17.10.2007 r. (sygn. akt II CSK 261/07) oraz z dnia 08.12.2010 r. (sygn. akt V CSK 157/10), ugoda sądowa ma mieszany – materialno-procesowy charakter i może być oceniana z punktu widzenia jej ważności właśnie z uwagi na jej materialnoprawne znaczenie i skutki.

Możliwość uchylenia się od skutków prawnych ugody jest uzależniona od jednoczesnego spełnienia dwóch przesłanek:

  1. pierwsza wymaga, aby błąd dotyczył stanu faktycznego, który strony uważały według treści ugody za niewątpliwy. Należy ją rozumieć w ten sposób, że stan faktyczny tworzący określone roszczenia dla stron, czy będący podstawą roszczeń był fałszywie uznawany za istniejący między stronami albo mylne przekonanie o określonym fakcie było dla stron powodem i przyczyną zawarcia ugody. W doktrynie przywołuje się dla zobrazowania tej przesłanki stan, w którym strony zawierają ugodę w zakresie zobowiązania z umowy sprzedaży, w sytuacji, gdy umowa ta była nieważna (tak: W. Czachórski w Prawo zobowiązań w zarysie, W-wa 1968, s. 690, a także SA w Białymstoku w wyroku z dnia 22.10.2015 r., sygn. akt I ACa 518/15),
  2. druga z przesłanek skutecznego uchylenia się od skutków prawnych ugody pod wpływem błędu wiąże się z zaistnieniem sporu lub niepewności, który został uchylony poprzez zawarcie ugody, a który nie powstałby gdyby strony wiedziały o prawdziwym stanie rzeczy. Niewątpliwy stan faktyczny musi pozostawać w związku przyczynowym ze sporem albo niepewnością w tym znaczeniu, że gdyby w chwili zawierania ugody stronom znany był prawdziwy stan rzeczy, spór albo niepewność nie powstałaby, wobec czego zawarcie ugody byłoby zbędne. Przesłanka ta wiąże się z potrzebą analizy sporu i niepewności z uwzględnieniem art. 917 k.c. Przepis ten stanowi, że przez ugodę strony czynią sobie wzajemnie ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność, co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać (tak: SN w wyroku z dnia 7.02.2006r., sygn. akt IV CK 393/06).

Na marginesie wskazać należy, że ważność ugody może podlegać także ocenie poprzez pryzmat art. 58 k.c., w tym powoływanego przepisu § 2 tego artykułu, zgodnie z którym „nieważna jest czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego”. Wymaganie zgodności czynności prawnej z zasadami współżycia społecznego jest zagadnieniem kontekstu faktycznego, tj. okoliczności danego wypadku. Przy ocenie zgodności ugody z zasadami współżycia społecznego nie można pomijać przyczyn zawarcia tej ugody i okoliczności towarzyszących jej zawarciu (tak SN w wyroku z dnia 8.12.2010 r., sygn. akt V CSK 157/10).

„Chociaż sama nieekwiwalentość świadczeń nie stanowi wystarczającej przesłanki uznania umowy (ugody) za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego, to nie można mówić o jakiejkolwiek ekwiwaletności świadczeń w przypadku ustępstw na kanwie umowy, która od samego początku powinna być nieważna” (tak: SA w Białymstoku w wyroku z dnia 22.10.2015 r., sygn. akt I ACa 518/15).

Nadto, nawet ustalenia faktyczne i ocena prawna co do tego, że strona ugody sądowej nie może uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli jako złożonego pod wpływem błędu, albowiem nie są spełnione przesłanki przewidziane w art. 918 k.c. oraz art. 88 k.c., nie wykluczają ustalenia i oceny, że ugoda sądowa jest bezwzględnie nieważna jako czynność niezgodna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo rażąco naruszająca usprawiedliwiony interes osób uprawnionych. Cała ugoda sądowa (lub tylko jej część – zgodnie z art. 58 § 3 k.c.) jest dotknięta nieważnością, musi być poprzedzona ustaleniem rzeczywistej treści ugody (tak: wyrok SN z dnia 1.02.2000 r., sygn. akt I PKN 503/99).

Ugoda jak każda umowa może zatem być nieważna w razie zaistnienia okoliczności określonych w art. 58 k.c. (tak: wyrok SN z 21.02.2013 r., sygn. akt IV CNP 36/12, wyrok SN z 26.06.2008 r., sygn. akt II CSK 98/08, niepubl., wyrok SN z 16.04.2002 r., sygn. akt V CKN 953/00, niepubl). Ugoda jest nieważna jeżeli jest sprzeczna z ustawą albo ma na celu obejście ustawy, bądź też jeżeli jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. Czynność prawna jest sprzeczna z ustawą, jeżeli jej treść jest formalnie i materialnie niezgodna z bezwzględnie obowiązującym (imperatywnym) lub jednostronnie bezwzględnie obowiązującym (semiimperatywnym) przepisem prawa, a więc przepisem, który nie pozostawia stronom swobody odmiennego kształtowania treści stosunku prawnego. Sprzeczność czynności prawnej z ustawą polega najogólniej na tym, że indywidualna i konkretna „norma” postępowania, wynikająca z czynności prawnej, koliduje z normą generalną i abstrakcyjną wynikającą z ustawy. Sprzeczność taka występuje przede wszystkim wtedy, gdy czynność nie respektuje zakazu ustawowego oraz gdy nie zawiera treści lub innych elementów objętych nakazem ustawowym. Z kolei czynność prawna mająca na celu obejście ustawy zawiera pozór zgodności z ustawą, ponieważ jej treść nie zawiera elementów wprost sprzecznych z przepisem, ale skutki, które wywołuje i które objęte są zamiarem stron, naruszają zakazy lub nakazy ustawowe. W grę wchodzą przy tym nakazy i zakazy wynikające z norm bezwzględnie obowiązujących oraz semiimperatywnych, gdyż tylko one zabraniają kształtowania stosunków prawnych przez system prawny zakazanych. Wreszcie czynność prawna sprzeczna z zasadami współżycia społecznego to czynność naruszająca podstawowe zasady etycznego i uczciwego postępowania, słuszności, moralności i godziwości (tak: wyrok SN z dnia 8.12.2010 r., sygn. akt V CSK 157/10).

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Czy postanowienie o stwierdzenie nabycia spadku można zmienić?

W praktyce nie brakuje przypadków, kiedy po kilku latach od śmierci spadkodawcy został odnaleziony jego testament – nieujawniony w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. W takich sytuacjach nasuwa się pytanie: czy postanowienie o stwierdzenie nabycia spadku można zmienić? Czy znalazca testamentu, który dziedziczy na jego podstawie może coś zrobić, mimo że nie uczestniczył w poprzednim postępowaniu?

Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego dają możliwość złożenia w takiej sytuacji wniosku o zmianę lub uchylenie postanowienia o stwierdzenie nabycia spadku. Taki wniosek może zgłosić każdy, komu przysługuje uprawnienie do wystąpienia z żądaniem o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie art. 669 Kodeksu postępowania cywilnego. Wniosek nie musi zawierać żądania co do sposobu dziedziczenia czy wielkości udziałów poszczególnych spadkobierców. Powinien on jednak zawierać wskazanie okoliczności uzasadniających istnienie podstaw do zmiany lub uchylenia istniejącego postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Co istotne, jeśli spadkobierca nie brał udziału w pierwszym postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku, jego wniosek o zmianę tego postanowienia nie jest on ograniczony żadnym terminem.

Kancelaria adwokacka KSJ Legal prowadzi wiele spraw z zakresu prawa spadkowego, w tym te związane z testamentami. Doradzamy na każdym etapie postępowania, począwszy od podjęcia próby polubownego rozwiązania sprawy (gdy między członkami rodziny istnieje konflikt co do składników majątku, w kwestiach zachowku oraz uznania za niezgodnego dziedziczenia), aż do uzyskania prawomocnego rozstrzygnięcia i egzekucji przed organami ścigania.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Jak wypłacić ubezpieczenie na życie z francuskiego banku

Zwolnienie lekarskie w trakcie wypowiedzenia?

Zdarza się, że pracownik, który otrzymał od pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę chciałby udać się w trakcie okresu wypowiedzenia na zwolnienie lekarskie. Pytanie, czy taki pracownik „na zwolnieniu” ma prawo skorzystać z chorobowego? Czy pójście na L4 jest legalne? Czy przedłuży okres wypowiedzenia?

Po pierwsze, warto wiedzieć, że pracownik ma prawo udać się na „chorobowe” w trakcie zwolnienia. Będąc także na L4, może sam złożyć pracodawcy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę.

Po drugie, przebywanie na zwolnieniu nie wpływa na bieg terminu wypowiedzenia. Oznacza to, że udanie się na zwolnienie lekarskie przez pracownika nie przedłuży okresu wypowiedzenia.

Jeśli jednak pracownik udał się na zwolnienie lekarskie przed doręczeniem mu przez pracodawcę oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, to pracodawca musi zaczekać ze zwolnieniem do czasu powrotu tego pracownika do pracy. Nie można bowiem zwolnić pracownika, który jest nieobecny w pracy.

Za czas „chorobowego” pracownikowi należy się wynagrodzenie chorobowe tj. do 33 dni choroby, a następnie zasiłek chorobowy. Jeśli L4 jest dłuższe niż okres wypowiedzenia, to pracodawca po zakończeniu tego okresu przekaże dokumenty pracownika związane ze zwolnieniem lekarskim do ZUS. Pracodawca nie może natomiast przedłużyć okresu wypowiedzenia do czasu zakończenia zwolnienia lekarskiego.

Na bieg terminu okresu wypowiedzenia nie ma również wpływu wniesienie przez pracownika do Sądu Pracy odwołania od zwolnienia. Pracodawca ma jednak prawo do zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia, bez podawania przyczyny swojej decyzji, co może świadczyć o obawie pracodawcy przed prowadzeniem przez pracownika działalności konkurencyjnej.

Kancelaria adwokacka KSJ Legal z sukcesem reprezentuje pracowników przed sądami pracy. Doradzamy na każdym etapie postępowania, począwszy od podjęcia próby polubownego rozwiązania sprawy, aż do uzyskania prawomocnego rozstrzygnięcia i egzekucji przed organami ścigania.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Wynagrodzenie brutto czy netto?

Jednym z najważniejszych elementów każdej umowy o pracę jest prawidłowe określenie wynagrodzenia oraz jego składników. Kodeks pracy nie posługuje się terminami wynagrodzenie brutto / netto. Pojęcia te wykształciły się w praktyce, natomiast w ewentualnym sporze między pracodawcą a pracownikiem należy je uznać za „potoczne”.

Nasi Klienci często pytają adwokatów, w jaki sposób powinno być określone wynagrodzenie w umowie o pracę. Czy należy je oznaczyć jako wynagrodzenie brutto (tzw. wynagrodzenie przed potrąceniem) czy netto (tzw. wynagrodzenie na rękę)?

Prawidłowa odpowiedź na to pytanie to wynagrodzenie brutto, ponieważ jest to kwota wynagrodzenia od której pracodawca będzie potrącał należne świadczenia publicznoprawne (składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych). Kwotę brutto należy również wskazać w sporze sądowym przeciwko pracodawcy o zapłatę np. wynagrodzenia za nadgodziny lub godziny nocne, a także w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy.

Takie stanowisko zaaprobował Sąd Najwyższy, który w jednym ze swoich wyroków wskazał, że wynagrodzenie za pracę, jako niezbędny element stosunku pracy (art. 22 § 1 Kodeksu Pracy), jest pojęciem określonym przepisami prawa pracy. Z przepisów tych w sposób niewątpliwy wynika, że wynagrodzenie za pracę należy się pracownikowi, stanowiąc całość obejmującą także tę część, którą pracodawca może (ma obowiązek) potrącić (odliczyć). Nie można więc w ogóle konstruować takiej definicji wynagrodzenia za pracę, w której będzie się wyróżniać część wynagrodzenia za pracę należną pracownikowi (wynagrodzenie netto) i część, która pracownikowi nie przysługuje. Wynagrodzenie za pracę należy się pracownikowi w całości i takie wynagrodzenie wyznaczone jest przez treść stosunku pracy, a więc w takiej wysokości należy je zasądzać w sporze sądowym między stronami stosunku pracy. Pojęcie wynagrodzenia „brutto” w ogóle nie występuje w przepisach prawa pracy i ma raczej znaczenie potoczne. Prawo pracy posługuje się bowiem tylko pojęciem wynagrodzenia za pracę jako takiego. Potoczne znaczenie ma też pojęcie wynagrodzenia „netto”, przez które należy rozumieć część wynagrodzenia za pracę wypłacaną pracownikowi, ale tylko wtedy, gdy pracodawca dokona stosownych odliczeń na podstawie innych przepisów prawa. (zob. uchwała Sąd Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2001 r., sygn. akt III ZP 13/01).

Z wyżej przedstawionym stanowiskiem wiążą się bardzo istotne dla pracownika konsekwencje – jeśli strony w umowie o pracę wskazały wynagrodzenie w określonej wysokości bez doprecyzowania, czy jest to wynagrodzenie brutto czy netto (albo umowa została zawarta ustnie), to zawsze przyjmuje się, że jest to wynagrodzenie brutto.

Kancelaria adwokacka KSJ Legal z sukcesem reprezentuje pracowników przed sądami pracy. Doradzamy na każdym etapie postępowania, począwszy od podjęcia próby polubownego rozwiązania sprawy, aż do uzyskania prawomocnego rozstrzygnięcia i egzekucji przed organami ścigania.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Wyrok łączny i kara łączna

Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora. Wniosek o wydanie wyroku łącznego nie podlega opłacie sądowej.

Właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu.

Sąd w razie potrzeby zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał, o nadesłanie opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary, jak również informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych i co do stanu zdrowia skazanego oraz danych o wykonaniu kar orzeczonych w poszczególnych wyrokach.

Wyrok łączny wydaje się po przeprowadzeniu rozprawy. Stawiennictwo osobiste skazanego nie jest obowiązkowe, chyba że sąd postanowi inaczej.

Przy orzekaniu kary łącznej mogą mieć zastosowanie różne zasady:

– zasada kumulacji, polegająca na podsumowaniu (skumulowaniu) kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa,

– zasada absorpcji (pochłaniania), według której najsurowsza z kar wymierzonych staje się karą łączną,

– zasada redukcji, zgodnie z którą karę wynikającą z sumy kar jednostkowych obniża się według przyjętego kryterium (np. górnej granicy danego rodzaju kary, przyjętej zasady nadzwyczajnego zaostrzenia),

– zasada asperacji (podwyższenia), na podstawie której najwyższa kara jednostkowa podlega zaostrzeniu,

– zasada systemu mieszanego (zwanego modyfikowanym), która kombinuje na raz kilka z powyższych zasad.

Z chwilą uprawomocnienia się wyroku łącznego, wyroki podlegające połączeniu nie ulegają wykonaniu w zakresie objętym wyrokiem łącznym. W wypadku wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi, przewodniczący niezwłocznie zarządza zwolnienie skazanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie. Przesyłając zarządzenie do wykonania, załącza się wydany wyrok łączny.

Przy wymiarze kar łącznych sąd jest zobligowany brać pod uwagę stopień związku między poszczególnymi przestępstwami, ich łączność podmiotową i przedmiotową. Zgodnie z aktualnym orzecznictwem, im związek ten jest ściślejszy, tym bardziej przeważa zasada absorbowania poszczególnych kar, im zaś luźniejszy przeważa zasada kumulacji, czyli sumowania

Jeżeli brak warunków do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.

Kancelaria adwokacka KJS Legal reprezentuje klientów w sprawach o wydanie wyroku łącznego. Argumentację prawną dobieramy indywidualnie do każdej sprawy, aby uzyskać najkorzystniejsze rozstrzygnięcie oparte na zasadzie pełnej absorbcji.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Zobowiązanie sprawcy przemocy do opuszczenia mieszkania

W toku długotrwałego i stresującego postępowania rozwodowego często zdarza się, że małżonkowie – którzy zajmują wspólne mieszkanie – zaczynają stawać się względem siebie agresywni. Problem w takich sprawach polega na tym, że zajmują jedno mieszkanie i żadne z nich nie zamierza go opuścić do czasu zakończenia sprawy rozwodowej.

W takiej sytuacji rozwiązaniem może być wniosek o zobowiązanie sprawcy przemocy w rodzinie do opuszczenia mieszkania zajmowanego wspólnie innym członkiem rodziny dotkniętym przemocą.

Materialnoprawną podstawą takiego wniosku jest art. 11a ustawy z 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, w świetle którego – jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania. Sąd rozpoznaje taką sprawę na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu nieprocesowym.

Komentowany przepis art. 11a pozwala na sądowe nałożenie, na wniosek osoby dotkniętej przemocą, obowiązku opuszczenia mieszkania przez osobę stosującą przemoc w rodzinie, a następnie wykonanie tego obowiązku. Z powyższego przepisu wynika, że, aby Sąd mógł zobowiązać uczestnika do opuszczenia lokalu, niezbędne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek:

– wnioskodawca musi być ofiarą przemocy ze strony uczestnika,

– uczestnik musi być członkiem rodziny wnioskodawcy,

– osoba stosująca przemoc i ofiara muszą wspólnie zajmować mieszkanie,

– przemoc ta musi czynić szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie.


Zachowanie polegające na stosowaniu przemocy w rodzinie musi czynić „szczególnie uciążliwym” wspólne zamieszkiwanie z innym członkiem rodziny (tzn., że coś wyróżnia się na tle innych podobnych zjawisk, bądź zakres lub natężenie tego jest większe niż zwykle). Musi wobec tego występować uciążliwość o szczególnie dużym nasileniu, niezwykłym, wyjątkowym.

W takich sprawach zwykle bezsporne jest to, że wnioskodawca i uczestnik postępowania pomimo licznych toczących się miedzy nimi postępowań (o rozwód, karnych) nadal wspólnie zamieszkują. Z okoliczności prowadzonych przez naszych adwokatów spraw wynika również, że pomiędzy stronami istnieje silny, wieloletni konflikt. Pomiędzy stronami dochodzi do licznych kłótni, awantur oraz przepychanek. A materiał zgromadzony w sprawie – tj. twierdzenia stron w pismach procesowych, nie dają jednoznacznego obrazu co do tego, czy, a jeśli tak to kto w domu stron jest osobą stosującą przemoc domową, kto jest sprawcą, a kto ofiarą tej przemocy.

Z treści przepisu art. 11a ustawy o przeciwdziałaniu pomocy w rodzinie wynika natomiast, iż celem wprowadzenia tejże ustawy było zapewnienie bezpieczeństwa osobom, wobec których stosowana jest w rodzinie przemoc. Zapisy ustawy, w tym przepis art. 11a dający możliwość nakazania opuszczenia mieszkania przez osobę stosującą przemoc, nie służą do rozwiązywania istniejącego pomiędzy małżonkami konfliktu (tak: Sąd Rejonowy w Nysie z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt: I Ns 1281/16).

Kancelaria adwokacka KJS Legal pomaga osobom dotkniętym przez przemoc uzyskać nakaz opuszczenia przez sprawcę przemocy wspólnego mieszkania. W razie nie wykonywania postanowień sądu, reprezentujemy także w postępowaniu egzekucyjnym.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Roszczenia pracownika w przypadku wypowiedzenia umowy o pracę

W praktyce nie brakuje przypadków, kiedy otrzymane przez pracownika wypowiedzenie umowy o pracę jest nieuzasadnione albo narusza przepisy prawa pracy. W takich sytuacjach nasi adwokaci sporządzają odwołanie od takiego wypowiedzenia umowy o pracę i reprezentują pracowników w sądzie pracy.

W takiej sprawie pracownik może żądać ustalenia bezskuteczności wypowiedzenia – tzw. uznania go za niebyłe i nieskuteczne. Takie żądanie zostanie przez sąd pracy uwzględnione, ale tylko do momentu, kiedy wypowiedziana umowa jeszcze trwa, czyli do końca okresu wypowiedzenia. W praktyce, rzadko się to zdarza.

Jeśli okres wypowiedzenia upłynął i żądanie o ustalenie bezskuteczności wypowiedzenia nie będzie mogło być przez sąd pracy uwzględnione, pracownik może wnosić o:

– przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach (tzw. roszczenie restytucyjne) albo

– odszkodowanie (w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia).

To do pracownika należy wybór jednego z roszczeń, wskazanych powyżej, które będzie chciał dochodzić przed sądem pracy. Od tej zasady istnieje jednak wyjątek. Jeśli pracownik zażąda przywrócenia do pracy, a sąd pracy na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego uzna, że takie przywrócenie jest niemożliwe (np. etat zlikwidowano) lub byłoby niecelowe (np. z uwagi na spór między pracownikiem a pracodawcą), to w takiej sytuacji może przyznać pracownikowi wyłącznie odszkodowanie.

Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc.

Pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika.

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Odwołanie można połączyć z roszczeniem o wypłatę zaległego wynagrodzenia np. za nadgodziny lub godziny nocne, a także ze sprawą o ustalenie istnienia stosunku pracy.

Kancelaria adwokacka KJS Legal z sukcesem reprezentuje pracowników przed sądem pracy. Nasza asysta obejmuje postępowanie przedsądowe, mediacyjne, sądowe i egzekucyjne. Redagujemy ugody-porozumienia zawierane przez strony (pracowników i pracodawców) przed wszczęciem sprawy w sądzie oraz ugody sądowe.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Brak dyscypliny pracy jako przyczyna wypowiedzenia?

Pracodawca w oświadczeniu wypowiadającym umowę o pracę z pracownikiem musi wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie. Dotyczy to jednak tylko umów zawartych na czas nieokreślony. Brak wskazania przyczyny otwiera pracownikowi drogę do wniesienia odwołania do sądu pracy.

Jeśli przyczyna została w wypowiedzeniu wskazana, niekiedy mogą pojawić się wątpliwości co do jej treści np. czy przyczyna jest wystarczająco konkretna? Czy przyczyna wypowiedzenia nie jest fikcyjna? Pisaliśmy już w tym zakresie artykuły.

Poniżej skupimy się na sytuacji, kiedy pracodawca jako przyczynę wypowiedzenia wskazuje „brak dyscypliny pracy pracownika”. Czy takie sformułowanie jest prawidłowe? Aby odpowiedzieć na to pytanie, najpierw należy się przyjrzeć aktom osobowym danego pracownika. To tam powinny znajdować się wszelkie informacje o dotychczasowym przebiegu zatrudnienia, wymierzonych nagrodach i karach, jak również inne istotne adnotacje.

Załóżmy, że w aktach osobowych pracownika, znajduje się adnotacja pracodawcy, że pracownik dwukrotnie spóźnił się do pracy – odpowiednio 25 minut oraz 45 minut. Czy w takiej sytuacji pracodawca miał prawo zwolnić pracownika, a jako przyczynę napisać jedynie „brak dyscypliny pracy”?

W świetle aktualnego orzecznictwa, na tak postanowione pytanie należy odpowiedzieć twierdząco, ponieważ przyczyna zwolnienia wynikała również z innych okoliczności – tj. akt osobowych pracownika. Dzięki temu, że dokumenty uzupełniające przyczynę wypowiedzenia znajdują się w aktach osobowych pracownika, pracodawca niejako zwolniony jest ze szczegółowego opisywania powodów rozwiązania umowy o pracę w samym oświadczeniu. W takiej sytuacji zakłada się bowiem, że pracownik musiał mieć świadomość swojego wcześniejszego nagannego zachowania, które doprowadziło do wypowiedzenia mu stosunku pracy.

Oczywiście może się zdarzyć sytuacja, że pracodawca dopiero po fakcie – na poczet postępowania przed sądem pracy – uzupełni akta osobowe np. dokumenty świadczą o wymierzeniu pracownikowi upomnienia albo nagany. Taki dowód będzie można jednak podważyć. Pracodawca powinien bowiem wykazać fakt nie tylko nadania, ale też odbioru przez pracownika każdego upomnienia / nagany.

Kancelaria adwokacka KJS Legal ma bogate doświadczenie w prowadzeniu spaw pracowniczych. Asystujemy na każdym etapie postępowania. Walka z niezasadnych wypowiedzeniem umowy o pracę to jedna z najczęstszych spraw, w których reprezentujemy pracowników.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal

Czy testament należy wydać Sądowi spadku?

W przypadku konfliktu między spadkobiercami może dojść do sytuacji, kiedy jeden z nich nie chce wydać testamentu po zmarłym spadkodawcy. Czy taką osobę można zmusić do wydania testamentu? Czy za schowanie testamentu przepisy przewidują jakieś kary?

Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego, osoba, u której znajduje się testament, jest obowiązana złożyć go w Sądzie spadku, gdy dowie się o śmierci spadkodawcy, chyba że złożyła go u notariusza. Kto bezzasadnie uchyla się od wykonania powyższego obowiązku, ponosi odpowiedzialność za wynikłą stąd szkodę – szkoda może polegać na ustaleniu nieprawidłowego kręgu spadkobierców, co w dalszej kolejności doprowadzi do wszczęcia nowego postępowania o zmianę postanowienia w zakresie stwierdzenia nabycia spadku.

W celu stwierdzenia, czy istnieje testament i gdzie się znajduje, Sąd spadku może nakazać złożenie oświadczenia w tym przedmiocie, stosując odpowiednio tryb przewidziany do wyjawienia przedmiotów spadkowych. Oświadczenie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej. Sąd po wysłuchaniu osoby, u której według uzyskanych wiadomości testament się znajduje, wyda z urzędu postanowienie nakazujące jej złożenie testamentu w wyznaczonym terminie (art. 647 – 648 Kodeksu postępowania cywilnego).

Klienci pytają naszych adwokatów, co można zrobić, kiedy osoba przechowująca testament nadal go nie przekłada w Sądzie? Na osobę, która uporczywie uchyla się od złożenia testamentu, Sąd spadku może nałożyć grzywnę w wysokości do 3 tysięcy złotych.

Warto pamiętać, że złożeniu podlega każdy testament, także taki, co do którego zachodzą wątpliwości, czy jest ważny, a także czy został odwołany, ponieważ ocena ważności (skuteczności odwołania testamentu i zakresu tego odwołania) dokonywana jest w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku. Uprawniony do tej oceny jest Sąd spadku, a nie spadkobierca czy osoba, która testament przechowuje.

Kancelaria adwokacka KJS Legal ma bogate doświadczenie w prowadzeniu spaw spadkowych. Asystujemy w toku postępowania o stwierdzenie nabycia spadku oraz o dział spadku. Prowadzimy sprawy dotyczące cudzoziemców, w szczególności spadkobierców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Włoch i Francji.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Adwokat – Wrocław – KJS Legal