Zobowiązanie do płacenia alimentów zwykle następuje przed Sądem Okręgowym przy sprawie o rozwód, kiedy to władza rodzicielska zostaje przyznana jednemu z rodziców, a ten drugi – u którego dziecko po rozwodzie już nie mieszka – zobowiązany jest do łożenia na jego rzecz alimentów.

O ile w społeczeństwie funkcjonuje dość trwale zakorzenione przekonanie, że alimenty wygasają wraz z uzyskaniem przez dziecko pełnoletności, to nie jest ono prawdziwe. Alimenty same z siebie nie wygasają. Aby zakończyć obowiązek płacenia alimentów, należy założyć sprawę w sądzie, a dokładnie: złożyć pozew o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.

Taki pozew składa się w Sądzie Rejonowym Wydziale Rodzinnym i Nieletnich właściwym ze względu na miejsce zamieszkania „dziecka”. Do pozwu należy załączyć wyrok, z którego wynika nałożony na nas obowiązek płacenia alimentów.

W pozwie należy wskazać datę, z jaką obowiązek alimentacyjny według nas powinien wygasnąć. Może to być data złożenia pozwu albo data wcześniejsza. Pozew należy uzasadnić.

Zgodnie z art. 133 § 1 ) Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Uchylenie alimentów uzasadnione jest zatem tym, iż „dziecko” nie uczy się i pracuje, a więc od określonego czasu (data dzienna) jest w stanie samodzielnie się utrzymać.

Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności – przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, przy czym przyjmuje się, że nie można tego oczekiwać od dziecka małoletniego. Z tej przyczyny w odniesieniu do dzieci, które osiągnęły pełnoletność, brać należy pod uwagę to, czy wykazują chęć dalszej nauki oraz czy osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie nauki. Przeciwne stanowisko prowadziłoby do zahamowywania, a co najmniej znacznego utrudniania dalszego rozwoju dziecka, a to przez pozbawianie go środków materialnych niezbędnych do kontynuowania nauki po osiągnięciu pełnoletności, pozostawałoby zatem w sprzeczności ze wspomnianym wyżej podstawowym obowiązkiem rodzicielskim.

Bez względu na powyższe, na mocy art. 135 § 3 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Oznacza to, że jeżeli osoba zobowiązana do płacenia alimentów jest w trudnej sytuacji osobistej lub majątkowej np. po przebytej ciężkiej chorobie, bez prawa do renty, nigdzie nie pracuje, w zasadzie utrzymuje się ze świadczeń otrzymywanych z pomocy społecznej i pomocy rodziny z którą mieszka, to – pomimo istnienia potrzeb po stronie dziecka – alimenty w takiej sytuacji mogą zostać uchylone.

Adwokat Joanna Susło
KJS Legal Kancelaria Adwokacka we Wrocławiu

Tel. 668-841-990

[email protected]

Adwokat – Wrocław – KJS Legal